Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Μια πρόταση για τις ταμπέλες που πρέπει να υπάρχουν στο Αυλωνάρι.




Η ομάδα ΜΠΑΧ πολύ σωστά επεσήμανε ένα πρόβλημα που υπάρχει στο Αυλωνάρι. Την έλλειψη πινακίδων που να δείχνουν σε ένα ξένο πως μπορεί να ανηφορίσει στο Πύργο, ή να πάει σε κάποια εξοχή.
Παίρνω σήμερα την αφορμή για να κάνω ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ. Να πείσομε τους επαγγελματίες του Αυλωναρίου και των Χανίων να αλλάξουν τις ταμπέλες των καταστημάτων τους και να τοποθετήσουν «παραδοσιακές επιγραφές». Τέτοια ταμπέλα υπάρχει σήμερα στο φαρμακείο της Αγγελίνας Μακρυνικόλα.
Σχέδια με δείγματα επιγραφών μπορώ να τους προτείνω πολλά (φυσικά δωρεάν) και να τα κατασκευάσουν όπου θέλουν.
Στο Αυλωνάρι παλιά υπήρχαν τέτοιες λαϊκές ταμπέλες έξω από καφενεία, μπακάλικα, κουρεία, ξυλουργεία (ακόμα και στον ΟΤΕ). Τις περισσότερες τις είχε ζωγραφίσει ο Δημήτρης Καράπας (Κοτογιάς). Όμως «καθαιρέθηκαν» από τον «πολιτισμό» για να αντικατασταθούν με «επιγραφές νέων τάσεων», με «έγχρωμα φώτα νέον» και αλουμίνιο.
Θα επιμείνω να το φωνάζω και να το γράφω. Το Αυλωνάρι είναι παραδοσιακό χωριό και έτσι πρέπει να μείνει. Αυτό έχει να δείξει. Και όσοι το κατοικούμε θα πρέπει να λειτουργούμε ανάλογα. Από την επισκευή του παλιού μας πατρικού, μέχρι τις πόρτες, τα παράθυρα, τις πλάκες, το χρώμα που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Αλλά και η Δημοτική Αρχή να παρεμβαίνει «όπου πρέπει».
Επιγραφές «που διαβάζονται» ως δείγματα μιας τέχνης που δεν έχει ξεχαστεί, πρέπει να υπάρχουν παντού στο Αυλωνάρι. Οι συγκεκριμένες που προτείνω σήμερα, ας αποτελέσουν μιαν αρχή. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά...
Δημήτρης Σγούρος